''Waar je niet kunt blijven' - Leeuwarden
- elke week op donderdag vrijdag zaterdag
Exposities
De tentoonstelling ‘Waar je niet kunt blijven’ draait om landschap; bergen, wegen, meren, maar ook gebouwen. Het gebouw als landschap. Jacob C. Taekema schildert het zoals hij het waarneemt. Weliswaar werkt hij naar de realiteit, maar zijn schilderijen worden nooit direct herkenbare, terug te vinden plaatsen. Soms zijn de werken bijna puur abstract, enkel de lijnen en vormen gelden nog als herkenningspunten. Soms hebben ze uitvergrote figuratieve elementen.
In de winter 2009/2010 is het MCL door Taekema als uitgangspunt genomen voor zijn landschapsschilderijen. Het gebouw lag, zoals heel het noorden, dik in de sneeuw. Elk detail van de omgeving was verdwenen. Bijna abstract, zonder zichtbare functie. Wat overbleef was het licht, dat het ritme van de muren, de lijnen, de ramen in het cultuurlandschap, de parkeerplaats, versterkte of verdoezelde. Soms loodzwaar, zoals ook binnen het gebouw de zorgen de bezoekende mensen drukken. Soms licht kaatsend en beweeglijk.
Op dezelfde manier neemt Taekema ook bergen waar, als reflectie, als lijn, als vorm. Een deelbaar landschap. Het kan overal zijn. Enkel het er geweest zijn blijft. Hij schept dan ook geen landschappen in de zin van de herkenning. Eerder een landschap zoals dat blijft hangen in de herinnering. Een gevoel van sfeer dat wordt bepaald door de wisselwerking tussen de stemming en het getoonde beeld.
Zelden gaat het om een landschap in de stralende vakantiezon. Eerder schildert hij het harde licht of zijn Taekema’s schilderijen wat zwaarmoedig, gehuld in flarden van mist en nevel. Aan het oog onttrokken door smeltende sneeuw alsof het eens zo levende landschap is toegedekt en er enkel nog maar een vermoeden van zijn bestaan als ‘voorbij’ landschap is. Plaatsen ‘waar je niet wilt en waar je niet kunt blijven’.
Het werk van Jacob C. Taekema vindt zijn inspiratie in de traditie van het verbeelden van het landschap. Een traditie die loopt van ¬de romantiek via het symbolisme naar het expressionisme en de abstracte kunst. In deze lijn staat de afbeelding van de alledaagse werkelijkheid niet centraal; eerder de waarneming in de gevoelskleur.
In de winter 2009/2010 is het MCL door Taekema als uitgangspunt genomen voor zijn landschapsschilderijen. Het gebouw lag, zoals heel het noorden, dik in de sneeuw. Elk detail van de omgeving was verdwenen. Bijna abstract, zonder zichtbare functie. Wat overbleef was het licht, dat het ritme van de muren, de lijnen, de ramen in het cultuurlandschap, de parkeerplaats, versterkte of verdoezelde. Soms loodzwaar, zoals ook binnen het gebouw de zorgen de bezoekende mensen drukken. Soms licht kaatsend en beweeglijk.
Op dezelfde manier neemt Taekema ook bergen waar, als reflectie, als lijn, als vorm. Een deelbaar landschap. Het kan overal zijn. Enkel het er geweest zijn blijft. Hij schept dan ook geen landschappen in de zin van de herkenning. Eerder een landschap zoals dat blijft hangen in de herinnering. Een gevoel van sfeer dat wordt bepaald door de wisselwerking tussen de stemming en het getoonde beeld.
Zelden gaat het om een landschap in de stralende vakantiezon. Eerder schildert hij het harde licht of zijn Taekema’s schilderijen wat zwaarmoedig, gehuld in flarden van mist en nevel. Aan het oog onttrokken door smeltende sneeuw alsof het eens zo levende landschap is toegedekt en er enkel nog maar een vermoeden van zijn bestaan als ‘voorbij’ landschap is. Plaatsen ‘waar je niet wilt en waar je niet kunt blijven’.
Het werk van Jacob C. Taekema vindt zijn inspiratie in de traditie van het verbeelden van het landschap. Een traditie die loopt van ¬de romantiek via het symbolisme naar het expressionisme en de abstracte kunst. In deze lijn staat de afbeelding van de alledaagse werkelijkheid niet centraal; eerder de waarneming in de gevoelskleur.
Locatie
Eewal 98
8911 GV Leeuwarden
8911 GV Leeuwarden